Pardoes

15 april 2014

Grote ogen

Een uitdaging was het zeker en vast wanneer ik voor de eerste keer het Afrikids ziekenhuis binnenstapte als 'Pardoes'. Ook voor mij was het met een klein hartje. Stel je een grote kamer met 20 bedden voor, ouders bezorgd over hun kind en ik (Pardoes) die binnen kom gestormd om de kinderen aan het lachen te brengen. Het zou perfect uit een komische film kunnen komen. Omdat ik me hier op  had voorbereid heb ik er bewust voor gekozen nog even te wachten met mijn rode neus en gekke clownerie. Mijn hoofddoel was dan ook veiligheid bij de kinderen creëren, want voor vele is het ook de eerste keer dat ze een blanke tegen het lijf lopen. Wauw! Op de markt had ik enkele kleurboeken en potloden gekocht die onmiddellijk van pas kwamen om de kids tot rust te brengen. 

Pardoes de clown spreekt tevens vloeiend FraFra, waar ikzelf ook niet van op de hoogte was. Hij slaagt er steeds in met handen, voeten en veel expressie te praten met de kinderen. Want, helaas pindakaas, het Engels is bij kinderen nog niet zo goed begrepen. Het is alvast een boeiende en leuke start.

26 november 2014

Kiekeboe,


Ik ben pardoes en soms verzin ik een smoes. 
Ik ben heel blij dat ik iets over mezelf mag schrijven, want dat doe ik graag. 
Ik ben heel vlug net zoals een muisj, dat komt omdat ik klein ben. 

Later wordt ik fietser... of politiegent, of nee ridder! 
Ze zeggen dat ik soms onhandig ben en dan val ik pardoes op de grond. 
Dit komt omdat ik twee linker handen heb, dit staan links en niet rechts. 
Ik doe graag zot en ook heel graag onnozel. 
Ik wil nooit groot worden, maar klein blijven net zoals nu. 
Ik draag altijd een grote rugzak bij me waar vanalles in zit en waar we vanalles mee kunnen doen.

Ik hout van: spaghetti, spelen en lachen
Ik hout niet van: vervelen en bang zijn


Daaaag!


Animatie of ziekenhuisclown
Afrikids Medical Clinic en het Regional Hospital zijn de twee grootste medische centra in Bolgatanga. Beiden bezitten een kinderafdeling waarvan afrikids de meest uitgesproken is. In België worden pasgeborenen en kinderen extra begeleid gedurende hun opname op de pediatrische afdeling. Alles staat in het teken van de beleving van het kind. Als we de kinderafdeling in Ghana met die van ons vergelijken, dan zien we dat er nagenoeg niets gedaan wordt/voor handen is om de emotionele beleving van het kind te ondersteunen of op te vangen. Met 'Pardoes' hoop ik een personage te kunnen neerzetten die de kinderen even kan afleiden van hun lichamelijk en psychologisch lijden.